Nie podchodź, omijaj jak psa zabłąkanego
Nie drażnij go, posłusznie zejdź z drogi mu
Z drogi mu zejdź

Zbyt często z kolan wstawać musiał
Lizać rany, zginać kark
Z workiem pełnym wzruszeń
Poharataną duszę niesie w świat
Niesie, niesie w świat

Nie podchodź omijaj jak psa zabłąkanego
Nie drażnij go, posłusznie zejdź z drogi mu
Z drogi mu zejdź

Iskry w oczach, żal na skroniach
Tam się skulił i tam całą miłość schował

Iskry w oczach, żal na skroniach
Zgnuśniała, wychudła twarz, twarz marsowa
Iskry w oczach, żal na skroniach
Tam się skulił i tam całą miłość schował

Iskry w oczach, żal na skroniach
Zgnuśniała, wychudła twarz, twarz marsowa
Iskry w oczach, żal na skroniach
Tam się skulił i tam całą miłość schował