Była w Krakowie panna nad wyraz dobrotliwa
i tej panny Marzanny historia jest prawdziwa
niewiarygodnie dobrą dla wszystkich ludzi była
chciał czy nie chciał to mu dobro co dzień czyniła
wdowom, dzieciom, pijakom, filatelistom grubym
cały ją za to Kraków szanował i hołubił
lecz była nieszczęśliwa, przedobra ta Marzanna
nie biedna, nie leciwa, a ciągle była panną
nawet na kocią łapę z Marzanną nikt nic nie chciał
bo choć w cnotę bogata potwornie była szpetna
usiadła raz nad Wisłą panna i gorzko szlocha:
"ach na co to mi przyszło, czemu mnie nikt nie kocha?"
ku niebu rączki wznosi: "czym ja aż tak szkaradna?"
od płaczu się zanosi aż do wody wpadła
X
panna nie umie pływać
jeła więc strasznie krzyczeć
pomocy ach przyzywać
wnet ludzi się zleciało
ludź chyba cała męska
Marzannę wyciągała z wody, choć była ciężka
i wyłowili ją z rzeki, i usta usta robili
i takie inne rzeczy, i w ogóle byli mili
pannie się te zabiegi tak bardzo spodobały
że od tej pory co dzień pomocy przyzywała
skoczyła w płytką wodę, kucniej lamentuje
aż lacą chłopcy młode i znowu ją ratują
ale po jakimś czasie zmądrzała ludź w Krakowie
choć panna w wodę skacze nie chce jej nikt ratować
tak bardzo ją przygnębia odmiana ta niemiła
że przez pomyłkę głębiej w prawdziwą raz wskoczyła
na amen utonęła Marzanna więc przedobra
i z Wisłą popłynęła ku silnym falom morza
Marzanno, ach Marzanno, jak kamień poszłaś w wodę
nie lepiej zostać panną niż stracić życie młode
Marzanno, ach Marzanno, jak kamień poszłaś w wodę
nie lepiej zostać panną niż stracić życie młode
płynie Marzanna płynie, oczkami w błyskach tonie
jej pamięć nie zaginie
to koniec tej historii
Marzanno, ach Marzanno, jak kamień poszłaś w wodę
nie lepiej zostać panną niż stracić życie młode
Marzanno, ach Marzanno
jej pamięć nie zaginie
to koniec tej historii

X - nie potrafię zrozumieć co tam jest, bo tekst pisałem z słuchu, a nigdzie nie mogę go znaleźć