Zapamiętaj mnie z tamtych wiosen,
z tych podróży do granic nieba.
Poza sobą nic nie mieliśmy,
lecz niewiele było nam trzeba.

Wystarczały sobotnie noce
zakończone krótką niedzielą,
a w tygodniu – poza wspomnieniem –
kilka zwykłych słów przez telefon.

Przychodzę znikąd, idę donikąd,
będę tu jeszcze chwilę, dwie.
Nawet nie zdążę ci opowiedzieć,
jak mi bez ciebie pusto i źle.

A świat zmęczony biegnie wciąż szybciej,
gdzieś przepadają noce i dnie.
Gdy kiedyś w życiu się pogubimy,
czy w innej bajce spotkamy się?

Zapamiętaj me wszystkie słowa,
oczy głupie i rozmarzone,
kiedy pierwszy raz uwierzyłam,
że czasami łzy nie są słone.

Zapamiętaj mnie z naszych marzeń,
z których każde było tak ważne.
Wszystkie cienie niech w cień odejdą,
nim to wszystko na zawsze zgaśnie.

Przychodzę znikąd, idę donikąd,
będę tu jeszcze chwilę, dwie.
Nawet nie zdążę ci opowiedzieć,
jak mi bez ciebie pusto i źle.

A świat zmęczony biegnie wciąż szybciej,
gdzieś przepadają noce i dnie.
Gdy kiedyś w życiu się pogubimy,
czy w innej bajce spotkamy się? (x2)