Puść matros i nas w Ameryku
Może do mnie uśmiechnie się świat
Tam nie powie mi nikt: bolszewiku
Może wreszcie pożegnam Kraj Rad

Wielu naszym się śni Ameryka
Ten daleki, nieznany nam ląd
Tam nie znają ruskiego języka
Tam nie powie mi nikt: paszoł won!

Jeszcze w uszach brzmią salwy Aurory
Dwóch matrosów na Zimny Dworiec
W mauzoleum śpi sprawca tej zmory
Dla komuchów to on maładiec

Przeminęły już czasy Stalina
Dawno Lonia, Nikita już zgnił
Cały świat tamte czasy przeklina
Nowy ład stworzył nam Michaił

Nową kartę historia nam pisze
Cały system rozpada się w gruz
Do lamusa poszli towarzysze
Cały bywszy Sowiecki Sajuz