Pomimo rozważań, sprzeciwów i sporów
W każdym przedsiębiorstwie pięciu dyrektorów
Wchodząc do biurowca, dostrzegasz od progu
Dyrektor naczelny, ten pierwszy po Bogu
Do tych drzwi nie pukasz, wszak nie jesteś wariat
Wejście dla petenta jest przez sekretariat
Pukasz cichusieńko, kłaniasz się pokornie
Wita cię panienka, lustruje przezornie

Przez chwileczkę duma, jakby tu cię spławić
Wreszcie słodko pyta, kogo ma przedstawić
Jestem pan Iksiński, stary kumpel szefa
Na to nasza piękność słodko się uśmiecha
Sama drzwi otwiera ruchem zamaszystym
A tam szef zaprasza gestem uroczystym
Wszędzie będziesz gościem przemile widzianym
Gdy jesteś dostojnym, wytwornie ubranym

Ja za to w roboczych łachmanach na grzbiecie
Tym się nie przejmuję w szefa gabinecie
A któż mi załatwi najpilniejszą sprawę
Kiedy szef zajęty, ciągle pije kawę
Po kawce koniaczek, brendy, potem starkę
Na koniec popieścić musi sekretarkę
I tak dzień przemija, zbliża się piętnasta
Wsiada szef do wołgi, odjeżdża i basta!

Dalej śpi zastępca w fotelu głębokim
Minę ma marsową, czasem łypnie okiem
Siedzi zamyślony niczym paw nadęty
Wejść do niego trudno, też ciągle zajęty
Potem jest techniczny, to też jest persona
Podobny do innych, taki sam, niech skonam
Dzisiaj nie przyjmuje, bo przepracowany
Szaraków nie wpuszcza, pobrudzą dywany

Wciąż tak niefortunnie, dziwnie się układa
Jak nie konferencja, to jakaś narada
I jeden i drugi przebiegły i sprytny
Dla interesantów zawsze nieuchwytny
Tu klan się nie kończy, sprawa oczywista
Czwarty z rodu świętych to ekonomista
Robi wyliczenia, sporządza bilanse
Do niego się dostać to znikome szanse

Świetnie prosperuje, rządzi doskonale
Jest w każdym resorcie, jest w każdym wydziale
Jak tu oczekiwać pomyślnych wyników
Coraz więcej szefów, a mniej robotników
Każdy ma pensyjkę nie do pogardzenia
Są wszelkie dodatki, dyrektorska premia
Myśli, kalkuluje w swym dumnym pojęciu
Po co się przemęczać, jest nas przecież pięciu