A gdyby tak móc cofnąć czas,
zobaczyć z dawnych czasów nas,
bitewnej pieśni słyszeć śpiew,
walki o prawdę poczuć zew,

gdzie wiara i miłość, szacunek, prawdziwość,
gdzie honor, gdzie przyjaźń, gdzie Bóg,
gdzie wierne kobiety, na wiedzę apetyt,
gdzie podział się słowiański duch?

smutne jest to jak bardzo Słowianin się zmienił,
wyruszmy razem w podróż w czasie i przestrzeni
gdzie ta jedyna idzie do mnie boso,
po trawie skąpanej kryształową rosą,

wyczyśćcie miecz mój z krwi,
pijmy za lepsze dni,
zabierzcie włócznie mi,
bawmy się hucznie dziś,
żyjmy, póki nie ryczą maszyny,
póki nie spadają bomby i nie dymią kominy,
dzieciom dajemy zabawki a nie ciężkie karabiny
i tulimy je, a nie katujemy i topimy,
a facet to facet co ma prace i normalną płace,
tuli się do piersi żony gdy wraca nad ranem z kacem,

jesteś wojem, nie uznajesz niepotrzebnych wojen,
bierzesz tylko to co twoje, nosisz tylko swoją zbroje,

a skazaniec w lochu czeka aż go stracą,
uciekłby gdyby mógł latać,
patrzy na ptaki płacząc.