Ulotna jesteś, jak zielony promyk,
Co błyszczy, jak diamentu blask.
Tak trudno, trudno to zrozumieć
I o cierpliwość trudno, trudno tak.

Nie o to chodzi, by coś mówić,
Gdy w uniesieniu serce trwa.
Nie łatwo z serca swego zrzucić,
Niepokojący swój własny, cichy żal.

Ref.:
Ale Ja - do radości wielkich bram,
Chciałbym razem z tobą iść.
By nie stracić sensu naszych dni
I odnaleźć wiarę, wiarę.
Która trwa. 4x

Ta chwila, jest nam dana w dobrym czasie,
Bo między nami wyrósł mur.
Niepokój zjawia się i kradnie,
Prawdziwość gestów, głębię słów.

I wybacz, że są takie chwile,
Gdy z sił opadam, gubię się.
Czy warto płacić taką cenę,
By znaleźć jeden jasny dzień, nasz dzień!

Ref.:
Ale Ja - do radości wielkich bram,
Chciałbym razem z tobą iść.
By nie stracić sensu naszych dni
I odnaleźć wiarę, wiarę,
Która trwa!

(c) 1998