Kiedy wstaje świt budzi cię pęd
Musisz dokądś biec, a nie wiesz, dokąd
Dzień poniesie cię

I ciągle sam gnasz na oślep, wiecznie pod wozem
Z duszą na ramieniu nieprzytomnie sam
Ku przeznaczeniu, to karkołomne
Tak pędzić wciąż pod prąd

Nie pędź tak - zatrzymaj się
Choć na chwilę - stop!

Ciągle na oślep, wiecznie pod wozem - wiecznie sam
Wiecznie sam
Trafiasz na ścianę szczurzych łbów
Płonących ślepiów i obnażonych kłów!