Była baśń
Że był paź
I królewna
Zakochana w nim od lat
A on też
To jest rzecz
Całkiem pewna
Dla niej byłby rad
Oddać cały świat
Lecz okrutny los
Pazia wziął królewnie
Teraz tylko rzewnie łka

Dlaczego odszedłeś?
Czyś zwątpił w mą miłość
I w szczęście, co trwało od lat
Dlaczego twe serce
Tak z mego zadrwiło
I nagle zwiądł uczuć mych kwiat

Żal i tęsknota omota me serce
W oczach zabłysną dwie łzy

Dlaczego odszedłeś?
To tylko pytanie
Bez echa zostanie mój żal

W życiu wiesz
Bywa też
Tak, jak z baśnią
Najpierw dobrze potem źle
I choć dziś
Losy myśl
Twą rozjaśnią
Wszystko z jednym dniem
Nagle skończy się
Można tylko śnić
Sny o dawnym szczęściu
I w piosence spytać się