Godzinami patrzyłem przez okno pamiętasz mamo?
Czekałem aż wrócisz, wierzyłem że wrócisz rano,
Byłem odporny na ból, dziś już nie potrafię,
Teraz Ty czekasz Mamo, wpatrując się w fotografię..
Wiesz, że Cię Kocham i nie wstydzę się tych słów,
Znów nie mogę zasnąć, znów stoję na krawędzi snów,
Patrzę w dół, czuję ból i widzę tylko przeszłość,
Słyszę głos, który mówi "Proszę zabierz mnie stąd!".
Mam wrażenie Mamo jakby to stało się wczoraj,
Gdy patrzę na miejsce, gdzie leżałaś zakrwawiona,
Byłaś sama w domu, dobrze że wróciłem wcześniej,
Do tej pory nie rozumiem, to było niepotrzebne..
Dość mam już dość, bo to wszystko mnie przeraża,
I przerasta mnie ten syf, znikam dziś jak dym,
Moje serce przestało bić i pompować krew,
Lekiem na to wszystko jest popaść w wieczny sen..


Nie myślę o tym, nie robię nic, zamykam oczy,
Pukam do swych drzwi, zastaję pustkę i wstyd,
I przepraszam, że nie potrafię uciec stąd,
Bo zamykam drzwi na klucz, tłumiąc w sobie złość.
Zamkniety sam za tymi drzwiami, a tam ściany,
Zapisane bólem, cierpieniem, znam ten stan,
Bo sam jestem niemi na prośby i na krzyk,
Patrzę na ten syf, stoję obok, nie robię nic..


Co by było gdybym tamtego wieczoru nie wrócił?
Budziłbym się rano i nie widział Cię tu dziś?
A moje serce otuliłby wtedy zimny deszcz,
Leżałbym na mokrym bruku odchodząc duszą gdzieś.
Może odszedłbym tam gdzie Ty chciałaś odejść,
Mamo nie rozumiem tego, nie rób tego więcej proszę,
Kocham Cię pomimo wszystko, bo urodziłaś mnie,
Matkę ma się tylko jedną doskonale o tym wiem.
I nie ważne jak jest wiesz, czy jest za co jeść,
Dla mnie to się nie liczy, liczy się to że ma Cię,
Mogę nie mieć nic, bo dla mnie jesteś wszystkim,
Mogę nie mieć nic, wiesz nie zastąpię Cię nigdy.
Też mam takie dni, że chciałbym skończyć z tym,
Ale gdy patrzę na Ciebie to w oczach widzę łzy,
Jest mi za to wstyd, nie jestem doskonały dziś,
Przeze mnie płakałaś, przepraszam Mamo wybacz mi!Twój syn.