choć nie jestem wybranym
tym jedynym kochanym
jestem taki jak ty
chociaż własne mam sny
element z milionów
z setką różnych poziomów
chcę zrozumieć porządek
gdzie jest szczęścia początek
nie opadam z sił
nie cofam się tył
wszystko w mej wyobraźni
projekt szczerej przyjaźni
tylko tej którą mam
więc nie jestem już sam
przekaz do niej nadaję
nigdy nic nie udaję
jestem światłem w ciemności
daję trochę radości
zawsze myślą przy tobie
zamieszkałaś w mej głowie
głosu mego nie ściszysz
rady moje usłyszysz
czy tego chcesz czy nie
byleś przyjęła je
obietnice ci składam
pustych słów nie układam
zawsze słowa dotrzymam
wszystko z tobą przetrzymam

element z milionów
wśród tysięcy poziomów
taki już pozostanę
sny me są zakopane

zagubiony powrócił
i słowami zarzucił
zna wartość miłości
przetrwał błędy młodości
więc dasz radę i ty
usłysz go wtedy gdy
będzie ci bardzo źle
on pocieszyć cię chce
tak ten to właśnie ja
chociaż znikam za dnia
chcę się ciągle pojawiać
co najlepsze oddawać
słowa niewypowiedziane
już odeszły w nieznane
mogły zostać spisane
lecz już są zapomniane
gdzieś w archiwach prywatnych
myśli mało przydatnych
bo co było nie wróci
tego nikt nie przywróci
szansa była i nie ma
pozostały wspomnienia
więc uznaje swą winę
żył z nią będę nim zginę
zrobię dobry uczynek
nim odejdę w spoczynek
rękę komuś chcę podać
jeszcze nie chcę się poddać
śnię jeden już sen
o czym jest jeden wiem
czy się spełni czy nie
nie wiem lecz tego chcę

element z milionów
wśród tysięcy poziomów
taki już pozostanę
sny me są zakopane


nigdy nie dam się złamać
nigdy nie będę kłamać
chcę być szczery do bólu
znieść to wszystko bez trudu
myśli nie dam zakłócić
jeszcze raz choć powrócić
po swe szczęście do walki
zebrać w całość kawałki
chwile porozrzucane
gdy me serce kochane
było kiedyś tak bardzo
teraz nim tylko gardzą
pecha upiór się budzi
wciąż samotny wśród ludzi
trzeba odejść w nieznane
gdzie marzenia schowane

element z milionów
wśród tysięcy poziomów
taki już pozostanę
sny me są zakopane