Junes

Teoria chaosu to brednie, życie to chaos,
żyje bezwiednie, dobro w zło zmieniając,
żyje nadaremnie, czekam na impuls,
i coś tyka we mnie, by to poszło w pizdu,
cały świat, jak przyjdzie na to czas, a teraz
znowu gnije jakby mi się w ramie wdała gangrena,
jestem Junes, siema, noszę zawiść w genach,
do szumowin chce jak taksiarz Travis strzelać,
mam dość otoczenia, chce coś zmienić,
połowe miasta zmieść z powierzchni ziemi,
całe życie, matematyka w szkolnych ławach,
znam teorie ryzyka więc nie gram va bank,
przynajmniej podpowiada mi mózg akurat,
moje serce rządzi we mnie i robi go w chuja,
znam litere prawa plus przykazanie,
w moim alfabecie nie ma miejsca dla niej,
z trudem tłumie myśli o zabójstwie,
już nie siebie bo nie chce skończyć w puszce,
rozumiesz junes, ta choroba się wdała,
przez indoktrynacje w metodach wychowania,
nie pomoże mi Valium, weź przestań,
moje życie to ostatnie stadium szaleństwa,
kocham chaos więc wyciągnij wnioski,
będę kochał życie nawet podczas autopsji

W.E.N.A.

Joł, nie szukam w życiu spełnienia,
wielu ludzi mnie przecenia,
sam w mieszkaniu, przede mną kolejna noc bezsenna,
zdąrze sobie kilka spraw poukładać,
bo nie wiem jak dać szczęście bliskim gdy upadam,
choć wiem, że muszę się podnieść,
muszę walczyć o siebie, o rodzine, cały świat koło mnie,
mam podobnie jak miliony w tym miejscu,
nie pamiętam kiedy czułem się swobodnie w tym miejscu,
nie wiem czy to wina wieku czy obowiązków,
obok coraz mniej tych co są w porządku,
gubię się w tym, tyle szans musiałem przekreślić,
w natłoku nieporozumień błędów i pretensji,
nie widzę sensu, wysiłku czasem,
gubie zasięg kiedy patrzę ile sił tu tracę,
teraz liczą się już tylko efekty,
nic nowego pogrążam, się w otchłani depresji,
chaos mnie otacza.