Dzieciństwo moje, witraż bolesny
obrany w ołów, ogień i strach,
Konanie źrebięcia z kulą gorącą
w strzelistej pęcinie w trawie czerwonej
Grzebie w popiele brudne ludzkie szczenię
trudno odróżnić gdzie matka a gdzie pień
Dziecko jak pies przy domu zostaje
kołują ptaki jak dym.

Grzebie w popiele brudne ludzkie szczenię,
trudno odróżnić gdzie matka a gdzie pień.
Dziecko jak pies przy domu zostaje,
kołują ptaki jak dym.

Okopcone szybki widziałem przez nie,
zaćmienie słońca nieustanne.
Tak sie osacza sfora ludzkich oczu,
ze tylko moment poroża na ścianie.

Grzebie w popiele brudne ludzkie szczenię,
trudno odróżnić gdzie matka a gdzie pień.
Dziecko jak pies przy domu zostaje,
kołują ptaki jak dym.

Grzebie w popiele brudne ludzkie szczenię,
trudno odróżnić gdzie matka a gdzie pień.
Dziecko jak pies przy domu zostaje,
kołują ptaki jak dym.
kołują ptaki jak dym.
kołują ptaki jak dym