Gdy się uśmiechasz, plan się powiedzie,
kto chce dojechać, zawsze dojedzie,
na stopniu noga i pociąg w biegu —
do Zakopa-, do Zakopa-, do Zakopanego.

W błękicie ptakiem, wodą i lądem,
w strachu, na gapę, słoniem, wielbłądem,
na kołach, płozach, w błocie i w śniegu —
byle do Za-, byle do Za-, do Zakopanego.

(Ale za co tam dojadę?)

Na małą chwilkę przystaniesz w Kielcach,
a bilet, bilet masz w kształcie serca,
przygody tropem do celu twego —
do Zakopa-, do Zakopa-, do Zakopanego.

Ziemię przemierzysz, wszędzie dojedziesz,
jeśli uwierzysz w uśmiech i w siebie,
a kto mimoza, nie pojmie tego —
nie dojedzie nawet do Za-, do Zakopanego.