Monotonna szara rzeczywistość
Jak głaz przygniata mnie
Uwięziony pod naciskiem
Próbuje złapać dech

Krew gotuje mi się w głowie
I ciało poci się
Chyba nie ma stąd ucieczki
Leżąc tam na samym dnie

Nie mogę ruszyć się
Już prawie nie ma mnie
Ktoś znowu zdeptał mnie
Bez oddechu!

Śmierć dostała mnie w swe szpony
Straszny uścisk dusi mnie
Póprzytomny mam nadzieje,
Że uda się stąd wyjść

Dlaczego się tak podle czuje
Niech mi wkońcu powie ktoś
Czy tak ma wyglądać życie moje
Ja naprawdę mam już dość

Nie mogę ruszyć się
Już prawie nie ma mnie
Ktoś znowu zdeptał mnie
Bez oddechu! Bez oddechu

Ciągle wołam uwięziony
Niech mnie w końcu
Ktoś wyciągnie stąd

Mam już tego dość
Mam już tego dość
Mam już tego dość