Który to już rok,
Ciebie nie ma?
Po Tobie ślad,
zgubiłam gdzieś.
Który to był dzień?
Nie jestem pewna.
Był zbyt ciemny, by go nazwać dniem.

Zostałam z pustką i pewnie złudną,
nadzieją, na to że...

Może myślisz o mnie czasem, ot tak...
Żebym mogła choć przez chwilę poczuć Cię.
Może myślisz o mnie czasem, bo ja,
nadal nie potrafię nie spoglądać wstecz.

Jakby nic nie zgasło...
Z czasem.

Chodzę z kąta w kąt i w nasze miejsca,
lecz smutek też odwiedza je.
Przywołuję Ciebie,
w swych modlitwach.
By jakoś móc tę ciszę znieść.

Pozostałam z pustką i tak trudno,
nie zgubić się w niej.

Więc może myślisz o mnie czasem, ot tak...
Żebym mogła choć przez chwilę poczuć Cię.
Może myślisz o mnie czasem, bo ja,
nadal nie potrafię nie spoglądać wstecz.
I przychodzisz do mnie czasem we snach,
a ja nie wiem czy to znak, czy obłęd już.
Ale wmawiam sobie zawsze,
że mam,
chociaż moment by jak dawniej było znów.
Jakby nic nie zgasło, z czasem...
Nic nie zgasło, z czasem...

I tyle mam Ci spraw, do opowiedzenia.
Wyliczył ktoś nam czas,
nie umiem tego zmienić.
Nie powiem, że mi brak Ciebie
i że tęsknię.
Chcę wiedzieć czy gdzieś tam,
żyjesz w zdrowiu, w szczęściu.

Każdego dnia niosę Ciebie w myślach,
nie mogę dać im odejść,
nie potrafię, wybacz.
Choć staram się i gram,
by trzymać siebie w ryzach.
Gdy patrzę na swą twarz.
widzę Cię w jej rysach.

I wiem, że nic nie zgasło...
Nic nie zgasło.
Więc może myślisz o mnie...
Czasem...