To było dawno już, a zdaje się, że dziś
I do tych lat powraca nieustannie myśl
Pamiętam każdy kącik naszej kawiarenki
I rzewne dźwięki
Starej piosenki

I na stoliku
W popękanym wazoniku kwiat
Otwarte okno na wiosnę i świat
My przytuleni
I w siebie zapatrzeni
Wśród blasków i czerwieni
Wsłuchani w pieśń

W maleńkiej, cichej tej kawiarence
W wiosenne, jasne, promienne dni
Gdy całowałem, drżąc, twoje ręce
Pierwszy raz "kocham" szepnęłaś mi

A elektryczny fortepianik grał we wnęce
Pieśń o miłości, o snach i o łzach
W maleńkiej cichej tej kawiarence
Pierwszy raz "kocham" szepnęłaś mi

Minęło wszystko, przeszedł dzień, a może rok
Dziś w naszej kawiarence pustka, ziąb i mrok
Zabawny fortepianik zaciął się i zamilkł
A za oknami
Świat skryty mgłami

O szyby deszcz potrąca
I rozpaczająco łka
Zawodzi jesień ponura i zła
Deszcz smutnie dzwoni
I łzy serdeczne roni
A myśl powraca do niej
Najmilszej mej

W maleńkiej, cichej tej kawiarence
W wiosenne, jasne, promienne dni
Gdy całowałem, drżąc, twoje ręce
Pierwszy raz "kocham" szepnęłaś mi

A elektryczny fortepianik grał we wnęce
Pieśń o miłości, o snach i o łzach
W maleńkiej cichej tej kawiarence
Pierwszy raz "kocham" szepnęłaś mi