Mój miły to
wcale nie tak,
chęci mam moc,
to czasu mi brak.

Tylko nie myśl o mnie źle,
sam to dobrze znasz,
czas przez palce leci twe
to on nas w garści ma.

W środku tyka mi
serce od zmartwień powolne.
Ostatni dech,
lecz poddać się
też trzeba umieć.

Uparcie w głowie się tli
myśl, do której jestem niezdolna.
Ale najwyższy to czas,
już czas...
pomóż mi zrozumieć.

Jeżeli wszystko to ma sens,
to jeszcze stąd nie widać go,
ale kiedy nadejdzie,
czy się na nim wtedy poznasz?

O, popatrz jak technologia
w takich sprawach ciągle gubi się:
zabierz mi sekundę,
a swoją mi oddasz.

Daj mi radę, daj mi radę, daj mi radę.
Dasz mi radę, dasz mi tysiąc rad,
daj mi, nie bój się.

Daj mi radę, daj mi radę, daj mi radę.
Weź cały mój czas, mój czas
i trzymaj, by nie zgubił się.