Na zboczach gór bieżnik ci się śni, nietknięty z tobą trwa.
Królestwo samotnej duszy, a królową jestem ja.
Wstępny wiatr na wzgórzu burza w sercu gra.
Choć opieram się to się na nic zda.
Niech nie wie nikt, nie zdradzaj nic, żadnych uczuć, od teraz tak masz żyć!
Bez snów bez głów, złu nie dać się, lecz jak ten świat już wie: Mam tę moc! Mam tę moc!
Rozpalę to co się tli!
Mam tę moc! Mam tę moc!
Idę i zatrzasnę drzwi!
Wszystkim lecz na ten gest nie stać.
Czy tak duży gniew? Lecz coś do picia głodu mnie pcha.
To co wielkie. Twój ogon traci dni.
Jest nastrój. Gałgadło (?) Na zawsze wreszcie znikł.
Patrze dziś. Dziś Sił mam dość. Wejść na szczyt, odmienić los.
Gdy zakrapia wolny ptak! Oo tak!
Mam tę moc! Mam tę moc!
Różową budzę się.
Mam tę moc! Mam tę moc!
I zamiast łez jest śmiech!
Płyn to ja! W stawie chlap!
Czy tak duży gniew.....
Co z mojej władzy rodem wpada dziś na świat.
A dusze moją znów w kałużę niesie wiatr
Mysz w powietrze tnie jak kryształowy świat.
Nie zrobię kroku w tył, nie spojrzę nigdy wstecz!
Mam tę moc! Mam tę moc!
Różową budzę się!
Mam tę moc! Mam te moc!
I zamiast łez jest śmiech!
Bo to ja w słońcu gram
Co tak burzy mnie? Lecz coś do picia głodu mnie pcha.