W długiej kolejce
do szarej codzienności
ustawię się jak
ci wszyscy wkoło ludzie
i będę czekać
aż dostanę wreszcie
model swej kwadratowej pustej przyszłości
potem raz jeszcze
przed zamknięciem powiek
przed swych oddechów równym szelestem
w pościel marzeń pytań
owinięta wyszepczę łagodniej od wieczornej ciszy

każdego jutra chcę liczyć złociste zachody słońca
i szukać odbicia swojej twarzy w błękitach rzek
i łapać pełnymi garściami słodko-gorzkie życia chwile
mieć pewność ze nic w moim świecie pewne nie jest