Yo! Sonia, ludzie mają krew na dłoniach,
każda jedna to dusza pokrewna to jak,
cud, czy to nam Bóg zmienił swe oblicze,
pił i ćpał szpryce i przez to sam popadł w cug,
nie myślałem o tym w ten sposób,
świat, koleje losu, i tak toniemy w morzu łez,
poczujesz ból zachowasz dystans,
chodź i pomaluj mój świat jak artysta.

Dystans rodzi się ze strachu,
to obawa o to czy nasza nadzieja nie pójdzie do piachu,
dystans to reakcja na ból,
to kamizelka kuloodporna co ma powstrzymać nabój,
jeśli padnie strzał, on zostanie w kamizelce,
upadniesz, ale może chociaż nie stanie ci serce,
jeśli padnie strzał, przewidzisz morderce,
nie wpadniesz w szał nigdy więcej,


Sam znam to uczucie, znają je ludzie,
im bardziej wrażliwi są, tym bardziej chcieli by uciec stąd,
uciec stąd, spakować walizki,
i ukryć przed wszystkim się za Mur Chiński,
chcą, nie wiem czy to sens rzeczywiście,
chcąc odnaleźć wyjście tutaj w labiryncie emocji,
chodź i pomaluj mój świat,
bo nie idąc nie dojdziemy nigdzie.

Podnieś serce z chodnika, otrzyj z brudu,
nie oczekuj cudu w świecie obłudy dom zbuduj,
ile czasu potrzeba na przełamanie myśli,
abyś był na tak, aby twe obawy ucichły,
stan chwiejnych emocji mych i lęków,
życie z niczym gdy błądzisz po ciemku,
zaaplikowana mocna dawka uczuć,
człowiek, zachowa dystans, nie myślał ile będzie kosztować go ból,
wiem że chciałbyś pokonać granice mą,
wypisz wymaluj, powiedz gdzie masz broń,
policz ilu ufa bez trudu,
oni burzą, Ty w jedną noc odbuduj w noc cudów,
moja tarcza, z lodu pęka,
noc jest jedna i nadzieja która łączy serca,
mych słów nie dotyka wątpliwość,
chodźmy przez nowy świat ciesz się niczym, nie zraniona naiwność.

Nikt nie chce zginąć to mnie nie zabije,
jeżeli poczuje miłość wtedy poczuje że żyje,
lecz, w puste słowa nie mogę się angażować,
bo mogę eksplodować jak super nowa to fakt.