Ziemio, ziemio, do której nie wrócę
Ziemio pierwszej miłości
Pewnie cię bardzo zasmucę
Swoją nieobecnością

Będziesz samotny, ogrodzie
Bez niej, beze mnie
Oślepły o wieczornym chłodzie
Już w moich oknach ciemno, ciemniej
Ciemno, ciemno, ciemniej

Wesoły, złotooki chwast
Zatańczy sam na twoich ścieżkach
Ogrodzie, zapamiętaj nas
Już w moim domu nikt nie mieszka

Ziemio, ziemio, do której nie wrócę
Pozostań ziemią niczyją
Ogrodzie moich zasmuceń
Niech obcy gdzie indziej żyją

Niech drzewa twoje dziczeją
Niech cierpną twoje owoce
Trawa zarasta ścieżki, nadzieje
Świty, wieczory i noce
Trawa zarasta ścieżki, nadzieje
Świty, wieczory i noce