Nie wiem co się ze mną stało
Nie wiem co się we mnie dzieje
Jak ktoś ma duszę i ciało
Podobno ma jeszcze nadzieję
Panie doktorze, dlaczego tak
Dlaczego tego mi brak
Nie przeszkadzam panu, nie
Przyszłam do pana, jak niejedna,
Pan jest tu po to, by wysłuchać mnie
A te firanki to jedwab
Mam usiąść, czy się położyć
Nieważne, nie o to chodzi
Zdrożało, za mało nie starcza
Są buty, a nie w tym numerze
Zmęczona sklepowa coś warczy
Jaśminy zakwitły na skwerze
W popychu, w pośpiechu, w zaduchu
Rajstopy ktoś podarł mi drutem
Tak jakoś mi nie jest do śmiechu
I smutek i smutek i smutek
Pan o tym wie, panie psychiatro
Ten świat mi się zdaje potworny
Ja wiem w życiu to nie ma tak łatwo
Nerwica w granicach normy

Kolejki, kolejki, w kolejkach
Czy dają, co dają, gdzie dają
Wśród tłumu, wyprana z rozumu
Stanęłam, postałam, nie mają
Kto komu, gdzie komu do domu,
Mężowie i dzieci czekają
Kupiłam!
Nie mówcie nikomu
Powrotny bilet do raju
Pan o tym wie, panie doktorze
Kobieta to człowiek odporny
Jest źle, czy pan na to pomoże
Nerwica w granicach normy

Czy to już wszystko, czy jest tak źle
Czy to nas wszystkich dotyczy
Czy mam się śmiać, czy ronić łzę
Wśród tylu obiektywnych przyczyn
Odnajdę, potrzymam, porzucę
Mnie takie się żarty trzymają
Pojadę, pożyję i wrócę
Z raju przyjadę do kraju
Mam szukać, odnajdę, porzucę
Bo życie to flauty i sztormy
Pojadę, pożyję i wrócę
Nerwica w granicach normy

Receptę dostałam od pana
Doktorze, wystałam, dostałam
Grzmotnęłam to wszystko do zlewu
Bez gniewu, doktorze bez gniewu
To życie jest moje, czy czyje
Źródlanej się wody napiję
A wtedy nadziejo mnie prowadź
Jak trzeba to mogę zwariować
Przeczekam, doczekam się formy
Łagodna, liryczna diagnoza kliniczna
Nerwica w granicach normy